Voor alles een eerste keer. Ik zit sinds 2018 op de racefiets. Voorheen moest ik niks van dat ding hebben. Mountainbiken, daar beleef ik lol aan. Toen ik mijn mountainbike voor onderhoud afleverde bij de plaatselijke fietsenwinkel werd mij het aanbod gedaan; een racefiets ‘om te proberen’ zoals de eigenaar zei. Na 5 minuten nadenken gaf ik aan de fiets wel te willen testen. Nog even instellen van mijn zadelhoogte waarna ik met frisse tegenzin de ‘leenfiets’ dan toch maar op de drager zette. Gloednieuw, dat dan weer wel. Kijken of ik het leuk vind.
“Even proberen werd een maand proeffietsen”
Wielrennen was nooit mijn ding. Ik houd van crossen in de bossen, mooie singletracks en ongestoord door de natuur rijden. Strak asfalt kon mij niet bekoren bovendien moest je dat delen met ronkende motoren en andere uitlaatgasuitstotende vierwielers en niet in de laatste plaats slingerende e-bikes. ‘Even’ proberen werd een maand proeffietsen. Twee of soms drie keer in de week. Ik ontdekte nieuwe wegen, paden, maakte meer kilometers in dezelfde beschikbare schaarse vrije (fiets) tijd. Ik kwam plots verder dan de lokale rondes door het bos. Ik vond het leuk. En zo fietste ik na een maand op proef naar de winkel om de fiets niet terug te brengen, maar af te rekenen. Dat voorjaar fietste ik verrassend veel kilometers op de racefiets. Soms, terwijl ik mijn mountainbikeschoenen al aan had, liet ik de mountainbike staan. Pakte ik snel mijn racefietsschoenen. Een rare gewaarwording. Zo ontdekte ik prachtige stille routes en weggetjes waarvan ik het bestaan nog niet wist. In Groningen, zo plat als wat. Langzaam begon het te kriebelen om ook eens wat heuvels te fietsen.
Hoogtemeters
Tijdens een tochtje met collega’s in Tecklenburg maakte ik mijn eerste hoogtemeters. Op betrekkelijke rijafstand waren dit de eerste wat serieuzere heuvels waar de eerste klimervaring opgedaan kon worden. Het landschap was afwisselend. Van plat naar soms steile stukjes van wel 20%. Dat viel niet altijd mee. Wel leerde ik dat na elke heuvel een vaak weldadige afdaling volgde. Ook lekker. Na 96 km nog 1 laatste heuvel op om weer te eindigen waar we begonnen waren. Ik was kapot maar jee dit gaf weer een heel andere dimensie aan fietsen op een racefiets. Dat smaakte naar meer. Een jaar later togen we in de zomer een aantal weken naar de Haute Alpes in de buurt van Gap. Daar maakte ik serieus kennis met bergen en wat langere beklimmingen. Hoe dat beviel? Daar vertel ik je later graag meer over.
Heb je nu ook zin om als amateurfietser eens wat hoogtemeters te maken, ga dan met ons mee naar Tecklenburg. Op ongeveer tweeënhalf uur rijden van Utrecht fietsen we graag een dag met je mee, we kennen de routes en laten je kennismaken met dit mooie gebied. Meer informatie over dit reisaanbod vind je hier.
